Driehoekje, vierkantje, balletje … ster!

Geplaatst op 04-01-2017 in Blog.

Ooit woonde ik in het land van de driehoekjes. Daar ben ik geboren en getogen. In mijn leefomgeving was de gedachte: God aan het hoofd, ik aan de basis in verbinding met mijn naaste. Op een dag kreeg het driehoekje dat ik was de roeping om naar het land van de vierkantjes te gaan. Daar geloven ze in de Schepper en de geestenwereld van gestorven voorouders, onbereikbaar ver boven het leven van de mensen op aarde.

Wat ik ook probeerde, ik werd maar geen vierkantje

De cultuur van de vierkantjes is heel anders dan de cultuur van de driehoekjes. De kleding is anders. Het eten is anders. De taal is anders. De gedragswijze is anders. De denkwereld is anders. Als driehoekje probeerde ik, zonder de driehoeksgedachte te verliezen, in het dagelijks leven zoveel mogelijk mee te doen met de vierkantjes. Aanpassen in kleding ging prima. Aanpassen in het eten meestal ook wel. Aanpassen in de taal ging stap voor stap vooruit. Aanpassen in gedrag voor het oog best aardig. Maar aanpassen in de denkwereld is bijna niet te doen …

Wat ik ook probeerde, ik werd maar geen vierkantje. Aanpassen was alsof de punten van mijn driehoekje steeds weer op de muren van de vierkantjes botsten. Jaar na jaar. Beetje bij beetje sleten de scherpe puntjes eraf. Ik voelde me hoe langer hoe meer vormeloos tot ik als een balletje door het leven ging rollen. Het begon te wennen. Ondertussen voelt het best vertrouwd om een balletje te zijn.

Bij de vierkantjes was je al blij als er een keer yoghurt was

Op dit moment is het balletje echter voor een paar maanden weer terug in de wereld van de driehoekjes. Hoe word ik ooit weer net zo’n driehoekje als de driehoekjes om mij heen? Ik herinner me van mijn eerste verlof toen ik yoghurt zou kopen en geheel ontdaan was door de vele soorten yoghurt. Van schrik wist ik niet wat ik moest kopen. Bij de vierkantjes was je al blij als er een keer yoghurt was …

Ik herinner me mijn angst in een ander verlof toen ik met een vriendin met de bus ging reizen. Als een bang hondje volgde ik haar op de voet, want ik had geen idee hoe alles moest. Het strippenkaarttijdperk was duidelijk gepasseerd en ik was ergens blijven hangen …

Ik herinner me van mijn laatste verlof hoe ik in een supermarkt voor een wand met doorzichtige kleppen en bakken stond. Ik zag de verse broodjes, maar had geen idee hoe ik er eentje kon bemachtigen. De kleppen zaten vast. De schep die door een opening stak, kon een broodje opscheppen, maar als ik die naar de opening haalde, paste het broodje er niet door. Naast mij had een klant een broodje in zijn handen voor ik door had hoe hij het gedaan had. De volgende klant, die met het doel ‘broodje’ naast mij stopte, klampte ik aan en vroeg vriendelijk: ‘Hoe krijg ik hier een broodje uit?’ Ik weet nog hoe het voelde toen deze jongeman me doordringend van top tot teen opnam, geen woord zei en slechts zijn eigen broodje regelde. Ik observeerde al zijn handelingen. Zwijgend, al had ik wel willen gillen: ‘Ik ben heus niet gek, hoor!’ Ik kon hem toch moeilijk uitleggen dat ik alleen maar jarenlang in de wereld van de vierkantjes had gewoond. Stel dat ik zou zeggen: ‘Ik ben geen driehoekje meer. Ik ben een balletje!’ U kunt zich wel voorstellen wat hij dan van me zou denken …

Wat wordt er van een ingedeukt balletje?

Stel toch dat ik echt in de toekomst opnieuw moet leren leven in het land van de driehoekjes … Ik ben bang voor de scherpe punten. Ze zullen me prikken. Ze zullen me indeuken … Wat wordt er van een ingedeukt balletje? Kan het ooit nog goed komen met mij?

Zeg, maar lijkt een ingedeukt balletje niet op een ster? Is me dat even hoopgevend! Een ster wil ik wel zijn! Stralend en Licht doorgevend! Meer en meer het beeld dragend van de Morgenster …

Kent u dat kinderlied? ‘Jezus is de Morgenster. Hij is de blinkende Morgenster! Maak mij als de Morgenster. Maak mij een blinkende morgenster. Ik wil stralen …’

Een gezegend 2017 gewenst en kijk in deze donkere winterdagen maar vaak omhoog naar de Morgenster!

Marjanne Hendriksen