De roeping van de kerk

Bij de totstandkoming van de Christelijke Gereformeerde Kerk Ichthus in Nunspeet hebben twee artikelen een belangrijke rol gespeeld. Deze artikelen gaan over de grootte en het karakter van een gemeente. Hieronder vindt u een puntsgewijze samenvatting en daaronder kunt u de hele artikelen downloaden.

De roeping van de kerk is de roeping van de enkeling

Prof. Dr. J.W. Maris

Uit een grote gemeente kan iemand gemakkelijk verdwijnen zonder gemist te worden.
De tijd van kathedralen is voorbij: Kerk en macht horen niet bij elkaar.
Onze tijd vraagt geen grootsheid, maar echtheid.
Onze tijd vraagt geen massa’s die een stad of dorp domineren,
Onze tijd vraagt enkelingen die in geloof en liefde, net als hun Heiland, oog hebben voor een mens.
Verloren mensen hebben behoefte aan een kerk van levende stenen.
De stijl van het Evangelie is de stijl van Christus en dat is ook de stijl van de kerk; als Zijn getuigen, lettend op het ene schaap dat verloren was, meer dan op de 99 overige.
De onderlinge gemeenschap moet in de kerkdienst terug te vinden zijn.
Het woord ”gemeenschap” is sleutelwoord: gemeenschap met de Heere en met elkaar.
De roeping van de kerk is de roeping van de enkeling.
Er is een persoonlijke roeping voor ieder lid: “Gij zult mijn getuigen zijn”.
Die roeping komt het beste tot zijn recht in een gemeente van maximaal 600 leden; laagdrempelig en met een Woord voor de wereld.

Volledig artikel downloaden

De gemeente als huisgezin

Prof. Dr. A. Baars

Wordt een gemeente groter dan ruwweg 500 zielen, dan moet je gaan splitsen.
Een gemeente dient ook qua omvang iets van een familie te houden. De Bijbel spreekt niet voor niets over het huisgezin Gods.
De gereformeerde kerkstructuur is goed, maar laten we gebruikmaken van opvallende gaven die bepaalde gemeenteleden hebben. Het priesterschap van alle gelovigen zou onder ons meer aandacht mogen hebben.